Συνεργαζόμενος Ερευνητής

Η έρευνα του Τάκη Κόντου βασίζεται κυρίως στην υλοποίηση υβριδικών κβαντικών κυκλωμάτων, με στόχο την αποκάλυψη νέων καταστάσεων της ύλης ή την εκμετάλλευση των κβαντομηχανικών ιδιοτήτων των κυκλωμάτων. Κατά τη διάρκεια της διατριβής του στο Orsay, στη Γαλλία, μελέτησε την αλληλεπίδραση της υπεραγωγιμότητας και του σιδηρομαγνητισμού σε πολυστρωματικούς υπεραγωγούς και σε σιδηρομαγνητικά κράματα, μαζί με τους Marco Aprili και Jérôme Lesueur. Μετακινήθηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Basel στην Ελβετία, στην ομάδα του καθηγητή Christian Schönenberger, όπου μελέτησε τη μεταφορά σπιν σε νανοσωλήνες άνθρακα. Από το 2005, είναι μόνιμος ερευνητής του CNRS στο LPENS, Ecole Normale Supérieure, από το 2013, ως διευθυντής έρευνας. Σε συνεργασία με την Audrey Cottet για τις θεωρητικές πτυχές, η έρευνά του έχει επικεντρωθεί στην υλοποίηση μιας αρχιτεκτονικής κβαντικής ηλεκτροδυναμικής κυκλώματος με νανοσωλήνες άνθρακα, για την οποία του απονεμήθηκε ERC CoG το 2013 (έργο «CirQys»). Θα μπορούσε να ρίξει νέο φως σε θεμελιώδεις πτυχές της συμπυκνωμένης ύλης, όπως το φαινόμενο Kondo. Θα μπορούσε επίσης να αναπτύξει μια συνθετική διεπαφή σπιν-φωτονίων για μεμονωμένα σπιν παγιδευμένα σε νανοσωλήνες άνθρακα. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να διαφωτίσει θεμελιώδεις πτυχές της συμπυκνωμένης ύλης, όπως το φαινόμενο Kondo, ή να να αναπτύξει μια συνθετική διεπαφή σπιν-φωτονίου για μεμονωμένα σπιν παγιδευμένα σε νανοσωλήνες άνθρακα. Η τελευταία εργασία αποτελεί τη βάση της τεχνολογίας που χρησιμοποιεί η «κβαντική» νεοφυής επιχείρηση C12 Quantum electronics, την οποία συνίδρυσε το 2020. Πιο πρόσφατα, επικεντρώνεται στη χρήση τεχνικών κβαντικής ανίχνευσης με κυκλώματα για την ανίχνευση υποθετικών μορφ΄ών σκοτεινής ύλης, όπως τα αξιόνια, ή για τη μέτρηση ραδιοαστρονομικών σημάτων, όπως η γραμμή υδρογόνου των 21 cm. Για το έργο της κβαντικής ανίχνευσης της σκοτεινής ύλης, του έχει απονεμηθεί ERC SyG το 2023 (έργο «Dark Quantum»). Έγινε Συνεργαζόμενος Ερευνητής του Ινστιτούτου Αστροφυσικής το 2025.

Από το 2017 έως το 2020 εργάστηκε ως NANOGrav Fellow στο γκρουπ θεωρητικής αστροφυσικής και σχετικότητας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (ΗΠΑ). Απο το 2020-2023 εργαστηκε ως VIDA Fellow στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt (ΗΠΑ) και από το 2024 είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσικής & Αστρονομίας στο Washington State University (ΗΠΑ). Είναι μέλος των διεθνών ομάδων συνεργασίας NANOGrav, IPTA, LISA, και LSST AGN SC. Το 2023 της απονεμήθηκε ένα ERC Starting Grant με τίτλο "MMMonsters: The first multi-messenger detection of a supermassive black hole binary" και έγινε συνεργάτης ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του ΙΤΕ. Το 2024 έλαβε το «Βραβείο L'Oreal-UNESCO για τις γυναίκες στην επιστήμη».

Εργάστηκε για την περίοδο 1979-1984 στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Εδιμβούργου πριν μετακινηθεί  στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Cambridge, όπου σήμερα έχει τον τίτλο του  Professor of Experimental Philosophy, FRS. Έχει διατελέσει για 20 και πλέον έτη επιστημονικός συντονιστής του προγράμματος Opticon, για την Οπτική και Υπέρυθρη Αστρονομία και πιο πρόσφατα του Opticon-Radionet-Pilot. Είναι ο επιστημονικός υπεύθυνος (PI) του Ηνωμένου Βασιλείου για την κοινοπραξίας επεξεργασίας και ανάλυσης δεδομένων Gaia, και  συνυπεύθυνος (Co-PI) της δημόσιας φασματοσκοπικής έρευνας Gaia-ESO. Για την έρευνά του του απονεμήθηκε επίσης και ERC Advanced Grant. Ο καθηγητής Gilmore έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία και αναγνωρίσεις για τη συμβολή του στην αστροφυσική, μεταξύ των οποίων: Fellow of the Royal Society (2013), Fellow of Academia Europaea και Institute of Physics, Honorary Fellow of Royal Astronomical Society NZ (2016), αποδέκτης του μεταλλίου Chalonge (2013) και του μεταλλίου De Vega (2015).

Το 2023 εξελέγη ισόβιο Επίτιμο Μέλος του Ινστιτούτου Αστροφυσικής - ΙΤΕ.

Μετά από ένα σύντομο διάστημα ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο ESO, το 1993 εντάχθηκε στο CEA-Saclay στα προάστια του Παρισιού στη Γαλλία ως ερευνητής. Επισκέπτεται συχνά διάφορα ιδρύματα, όπως το ESO, το UCLA, το Stanford, το Flatiron Institute και το ΙΤΕ. Το 2010 ίδρυσε και από τότε ηγείται του "Εργαστηρίου CosmoStat" στο CEA, μιας διεπιστημονικής ερευνητικής ομάδας, η οποία αριθμεί σήμερα 16 ερευνητές. Η ομάδα του διεξάγει έρευνα αιχμής στη διεπαφή μεταξύ αστροφυσικής, κοσμολογίας και στατιστικής, με έντονο ενδιαφέρον για εφαρμογές σε διαστημικές αποστολές, καθώς και για την ανάπτυξη στενών συνεργασιών μεταξύ βιομηχανίας και ακαδημαϊκής κοινότητας. Έχει λάβει το βραβείο EADS της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών το 2011, καθώς και το βραβείο Gruber στην Κοσμολογία το 2018 (ως μέλος της ομάδας Planck της ESA) και το μετάλλιο Tycho Brahe της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής Εταιρείας το 2022. Είναι επίσης μέλος της Academia Europae (από το 2021). Τα τελευταία 10 χρόνια, του έχει απονεμηθεί ως Co-I ή PI ~11MEuros σε ανταγωνιστική ερευνητική χρηματοδότηση, συμπεριλαμβανομένου ενός Advanced ERC. Έχει δημοσιεύσει πάνω από 300 εργασίες σε περιοδικά με κριτές στην αστροφυσική, την κοσμολογία, την επεξεργασία σήματος και τα εφαρμοσμένα μαθηματικά, οι οποίες έχουν λάβει περισσότερες από 98.000 αναφορές (πηγή Google Scholar), ενώ είναι επίσης συγγραφέας τριών βιβλίων.

Το 2022 του απονεμήθηκε το ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ERA Chair σε "Αστροπληροφορική", το οποίο υλοποιείται στο Ινστιτούτο Πληροφορικής σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Αστροφυσικής,  και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΤΕ του απένειμε τον τίτλο του "Επίτιμου Μέλους του ΙΤΕ".

Από το 2013 έως το 2016 εργάστηκε ως Enrico Fermi Postdoctoral Research Fellow στο Τμήμα Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Σικάγου (ΗΠΑ) και στο Κέντρο Υπολογιστικής Επιστήμης FLASH. Ξεκίνησε την καριέρα του στο Τμήμα Φυσικής & Αστρονομίας Louisiana State University το 2016 ως Επίκουρος Καθηγητής το 2016 και προήχθη σε Αναπληρωτή Καθηγητή το 2022. Από το 2021 είναι συνεργάτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του ΙΤΕ.

Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα στο California Institute of Technology (ΗΠΑ) ως μεταδιδακτορικός υπότροφος (1974-75) και συνέχισε ως Senior Research Fellow (1976-79) και  Research Associate, 1979-81. Εκλέχθηκε καθηγητής ραδιοαστρονομίας το 1981 και καθηγητής αστρονομίας από το 1990 έως το 2000. Είχε την έδρα Rawn Professor, 2000-13 και στη συνέχεια Robinson Professor, 2013-15. Από το 2015 είναι Robinson Professor, Emeritus. Ο καθηγητής Readhead προσέφερε σε διάφορες διοικητικές θέσεις όπως Director of the Owens Valley Radio Observatory, 1981-86, 2007-18,  Executive Officer for Astronomy, 1990-92, 2012-13; Director of Chajnantor Observatory, 2006-2011. Διετέλεσε Jet Propulsion Laboratory Senior Research Scientist, 2006-15.

Εκλέχθηκε ως το πρώτο "Επίτιμο Μέλος" του Ινστιτούτου Αστροφυσικής το 2021.

Τα έτη 1997-1998 βρίσκεται στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Caltech), ΗΠΑ ως επισκέπτης ερευνητής όπου εκπονεί μέρος της διδακτορικής του διατριβής. Τα έτη 1998 έως 2000 εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Cambridge, Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ το 2000 λαμβάνει μόνιμη θέση στο Διεθνές Πανεπιστημιακό Κέντρο για Αστρονομία και Αστροφυσική (Inter-University Centre for Astronomy and Astrophysics, IUCAA) στην Pune της Ινδίας. Από το 2010 αναλαμβάνει θέση Καθηγητή (Scientist G) στο IUCAA. Διατηρεί συνεργασίες ως καθηγητής με πολλά πανεπιστήμια της Ινδίας καθώς και με το Caltech (από το 2015). Από το 2019 μετέχει στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του ΙΤΕ ως συνεργάτης ερευνητής. Ο A. Ramaprakash έχει επιβλέψει ή συνεπιβλέψει περισσότερους από 20 διδακτορικούς και μεταδιδακτορικούς ερευνητές.

Εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας Max Planck στη Χαϊδελβέργη, Γερμανία, στο Space Telescope Science Institute και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley στις ΗΠΑ. Το 2006 προήχθει σε Καθηγητή της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley. Από το 2019 είναι συνεργάτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του ΙΤΕ.