Καθηγητής

Τα έτη 1997-1998 βρίσκεται στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (Caltech), ΗΠΑ ως επισκέπτης ερευνητής όπου εκπονεί μέρος της διδακτορικής του διατριβής. Τα έτη 1998 έως 2000 εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Cambridge, Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ το 2000 λαμβάνει μόνιμη θέση στο Διεθνές Πανεπιστημιακό Κέντρο για Αστρονομία και Αστροφυσική (Inter-University Centre for Astronomy and Astrophysics, IUCAA) στην Pune της Ινδίας. Από το 2010 αναλαμβάνει θέση Καθηγητή (Scientist G) στο IUCAA. Διατηρεί συνεργασίες ως καθηγητής με πολλά πανεπιστήμια της Ινδίας καθώς και με το Caltech (από το 2015). Από το 2019 μετέχει στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του ΙΤΕ ως συνεργάτης ερευνητής. Ο A. Ramaprakash έχει επιβλέψει ή συνεπιβλέψει περισσότερους από 20 διδακτορικούς και μεταδιδακτορικούς ερευνητές.

Εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστρονομίας Max Planck στη Χαϊδελβέργη, Γερμανία, στο Space Telescope Science Institute και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley στις ΗΠΑ. Το 2006 προήχθει σε Καθηγητή της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Berkeley. Από το 2019 είναι συνεργάτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του ΙΤΕ.

Εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός υπότροφος στο University of Chicago (2005-2008) και στο Jet Propulsion Laboratory της NASA και του Caltech (2008-2011). Εκλέχθηκε Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής το 2011, και ήλθε στην Κρήτη το φθινόπωρο του 2012. Τη χρονιά 2011-2012 διετέλεσε Επισκέπτης Ερευνητής στο Max-Planck Institute for Radioastronomy στη Βόννη της Γερμανίας. Προήχθη στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή το 2018 και την ίδια χρονιά διασφάλισε για την έρευνά του το ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ERC Consolidator grant με τίτλο "Polar-Areas Stellar-Imaging in Polarization High-Accuracy Experiment - PASIPHAE". Το 2023 προήχθη σε Καθηγητή.

Από το 2000 έως το 2008 εργαζόταν ως ερευνητής Αστροφυσικός στο Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics στο Cambridge, ΜΑ, των ΗΠΑ. Εκεί είχε τη ευκαιρία να ασχοληθεί με τα πρώτα δεδομένα από τη νέα γενιά παρατηρητηρίων ακτίνων-Χ της NASA και της ESA (Chandra και XMM-Newton αντίστοιχα). Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης ήλθε ως Επίκουρος Καθηγητής τον Σεπτέμβριο του 2008 και προάχθηκε στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή το 2015 και σε αυτή του Καθηγητή το 2020. Το 2014 διασφάλισε για την έρευνά του το ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ERC Consolidator grant με τίτλο "Διπλά αστρικά συστήματα με προσαύξηση μάζας σε κοντινούς γαλαξίες: Παρατηρήσεις και Προσομοιώσεις (A-BINGOS)". Εξελέγη Καθηγητής Παρατηρησιακής Αστροφυσικής το 2020. Διατελεί Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής από την 1η Σεπτεμβρίου 2023.

Εργάστηκε ως μεταδιδακτορική υπότροφος στο Ινστιτούτο Κοσμολογικής Φυσικής του University of Chicago από το 2005 ως το 2008 και ως υπότροφος Einstein στο Caltech από το 2008 ως το 2011. Τη χρονιά 2011-2012 ήταν επισκέπτρια ερευνήτρια στο Max-Plank Institute for Radioastronomy. Το 2010 εκλέχτηκε Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Φυσικής, και ήλθε στην Κρήτη το φθινόπωρο του 2012. Το 2014 έλαβε το «Βραβείο L'Oreal-UNESCO για τις γυναίκες στην επιστήμη». Προήχθη σε Αναπληρώτρια Καθηγήτρια το 2018 και σε Καθηγήτρια το 2023. Από το 2021 είναι Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Ινστιτούτου Αστροφυσικής και από το 2023 είναι επίσης Associate Editor του επιστημονικού περιοδικού Astronomy & Astrophysics. Το 2024 διασφάλισε για την έρευνά της το ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ERC Synergy grant με τίτλο "MW-Atlas" για να δημιουργήσει έναν τρισδιάστατο Άτλα του Γαλαξία μας. Από τις 27 Φεβρουαρίου 2025 διατελεί Διευθύνουσα του ΙΑ.

Εργάστηκε ως συνεργάτης έρευνας στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Southampton της Μεγάλης Βρετανίας από το 1993 μέχρι το 1994 καθώς και το 1997. Από το 1998 μέχρι και το 2000 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης ως επιστημονικός συνεργάτης. Από το 2001 έως το 2002 εργάστηκε ως ερευνητής Δ στο ΙΤΕ. Το 2003 εκλέχθηκε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης ως Επίκουρος Καθηγητής, εξελίχθηκε σε Αναπληρωτή Καθηγητή το 2009, και στη βαθμίδα του Καθηγητή το 2014. Διατέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής από το Νοέμβριο του 2015 έως τον Αύγουστο 2019.

Εργάστηκε το 1996-1997 ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Αστροφυσικής του CEΑ/Saclay στη Γαλλία και από το 1997 έως το 1999 ως Marie Curie Fellow στο Αστεροσκοπείο Παρισιού, όπου από το 2001 έως το 2014 είχε θέση συνεργάτη ερευνητή. Το 1999 επέστρεψε στις Η.Π.Α., στο Τμήμα Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Cornell, όπου εργάστηκε για 6 χρόνια με την ερευνητική ομάδα που κατασκεύασε τον υπέρυθρο φασματογράφο (IRS) του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer, το οποίο εκτοξεύθηκε από τη NASA τον Αύγουστο του 2003. Από το 2005 είναι μέλος ΔΕΠ του Τμήματος Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και πλέον βρίσκεται στη βαθμίδα του Καθηγητή Παρατηρησιακής Αστροφυσικής. Από το 2013 έως το 2018 διατέλεσε Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης (ΙΑΑΔΕΤ) του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Από τον Μάρτιο του 2019 έως τον Φεβρουάριο του 2025 διατέλεσε Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστροφυσικής στο Ίδρυμα Τεχνολογίας & Έρευνας καθώς και Διευθυντής του Αστεροσκοπείου Σκίνακα. Από τον Απρίλιο του 2022 είναι και Adjunct Research Professor στο European University Cyprus και από τον Μάρτιο του 2025 Πρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας.